Steeds meer.
Onze kleindochter (1,5) rent en danst door de kamer. Daar waar het begon met heel lief, heel klein liggen in onze armen is ze nu stap voor stap de wereld aan het ontdekken. Zoals Neil Armstrong het al zei:’Een kleine stap voor de mens, een reuzesprong voor de mensheid’. Zo moet het voor haar voelen nu de wereld steeds groter en leuker wordt. Eerste stapjes, eerste woordjes, eerste puzzel, eerste letters schrijven. Het gaat allemaal voorbij komen. Eerst leer je je kinderen praten en als ze dan eenmaal praten zeg je voortdurend dat ze hun mond moeten houden.
Na het gevoel van 1,5 jaar binnen gezeten te hebben en op verre afstand van je dierbaren, voelen we ons nu als koeien die de wei in gaan. We mogen weer, we kunnen weer. Tja, dan moet er wel direct weer aan de rem getrokken worden. Niet te veel, niet te snel. Er wordt gesproken over de toename van het aantal besmettingen terwijl die in dit stadium geen gevolgen lijkt te hebben Uiteraard weet je niet waar het naar toe gaat als mensen die (nog) niet gevaccineerd zijn of niet gevaccineerd willen worden ziek worden en onze ziekenhuis beden weer gaan bezetten.
Ik heb moeite met de mensen die ongefundeerd een keuze maken om zich niet te laten vaccineren. Ik ken heus wel de echte en terechte redenen. Maar ik kan niet goed tegen de complottheorieën rondom het vaccineren. Die discussie ga ik liever niet aan.
Zouden dit dezelfde mensen zijn die ‘smorgens in hotels hun handdoek op de bedjes leggen. Ik ben dan altijd zo geneigd om om rond 8 uur lang de bedden te gaan en de handdoeken op een hoop te gooien. Of die mensen die bij all inclusive de borden maar volgooien met eten en dan de helft laten staan.
Jazeker ik was 2 weken geleden op Cran Canaria in een all inclusive. En ja ik heb me hier aan geërgerd maar niks mee gedaan. Ik verschanste mij op het bedje wat nog over was en at met mate en genoot van mijn gezelschap in plaats van eregeren aan de omgeving. Wij lagen op de bedjes in de zon en dan hoor je de omgevingsgeluiden. De wind, de zee, mensen in het zwembad maar ook de verhalen om je heen. Om ons heen zaten een flink aantal jongeren. Zij zaten openlijk te praten over hun veroveringen in de vakantie. Er werd flink op losgtinderd begreep ik. Ja zo een type ben ik dan wel, ik spits mijn oren. Er werd gesproken over de slet van het hotel, de franse strandmat die elke avond klaarlag maar ook over een paar jongens die het met die 65 (!) jarige vrouw hadden gedaan.
Nu heb ik daar niks op tegen en ik geef die vrouw groot gelijk. Als ik 65 ben en zo een kans krijg… ik weet het niet ha ha. Met rode oortjes luisterde ik verder. Ik schoot in de lach toen ik hoorde dat de jongen die zijn telefoon aangesloten had op de TV in de centrale hal zodat wij met 100 Nederlanders naar het voetbal konden kijken 90 minuten peentjes gezweet had omdat hij bang was dat als er een match bij Tinder was, dit vol in het beeldscherm zou verschijnen. Het gejuich zou niet van de lucht geweest zijn.
Ik grinnikte dus wat en vroeg aan Marjolein en Linda of ze even mee gingen zwemmen. Het allermooiste was dat toen wij in het zwembad lagen deze twee dames tegen mij zeiden; “Hoorde je dat ook die verhalen?’ Ik was dus niet de enige die had zitten luistervinken.
Kortom, we hebben meer vrijheid maar laten we het met elkaar wel voorzichtig doen. Fijne zomer en tot snel live in de OMVAL