Alles is mogelijk, toch?

Het is toch raar we momenteel in een compleet andere samenleving zitten. Misschien nog wel vreemder dat we (bijna) allemaal doen wat meneer Rutte zegt. Ik maakte afgelopen week de vergelijking met de rol van de regisseur en de Minister-President. Beiden zeggen hoe het moet en iedereen doet het gewoon. Hoe komt dat toch?

Ik denk dat het komt omdat duidelijk is wat je moet doen en waarom. Er zit een redelijkheid in. Je zit op een vereniging omdat je wilt optreden. Voor publiek. Als je optreed voor publiek moet het er wel een beetje leuk uitzien. Dat weet je ook omdat je zelf ook wel eens naar het theater geweest bent. Nu kunnen alle leden zelf wel bedenken wat ze willen doen maar je weet ook dat dit niet leidt tot een eenduidig resultaat. Er zijn leden die veel verstand van theater hebben en mensen die er geen verstand van hebben. Samen vormen ze een groep die ook weer een groepsmening heeft. De regisseur die aangesteld is om een theaterplaatje te maken houdt rekening met die mensen, ideeën en de groepsmening. Ten minste, tot op zekere hoogte want uiteindelijk is zijn visie de bepalende waarde, gebaseerd op kennis, theorie en ervaring, om te komen tot een prachtige voorstelling.

Dat zelfde gebeurt nu in de maatschappij rondom de Corona maatregelen. Ik denk dat we die met elkaar hanteren omdat duidelijk is wat je met doen en waarom. Er zit een redelijkheid in. Hoewel we waarschijnlijk allemaal Corona zullen krijgen wil je op dit moment de zorg ontzien, je wilt elkaar beschermen. Je woont in de straat, dorp, stad, provincie of land om dat je hier wilt samenleven. Als je wilt samenleven moet dat wel een beetje op een prettige manier. Nu kunnen alle mensen zelf wel bedenken hoe ze willen samenleven maar je weet ook dat dit niet leidt tot een eenduidig resultaat. Er zijn mensen die veel weten hoe ze willen samenleven en anderen die het niet zo veel uitmaakt. Samen vormen ze in de straat, dorp, stad, provincie of land weer een groep die weer een groepsmening heeft. De minister-president die is aangesteld om hier 1 geheel van te maken, houdt rekening met die mensen, ideeën en de groepsmening. Ten minste, tot op zekere hoogte want uiteindelijk is zijn visie bepalende waarde, gebaseerd op kennis en theorie en ervaring om te komen tot een veilige samenleving.

Vandaar dat wij de maatregelen opvolgen en ook de toekomstige maatregelen. Want we zijn er nog niet klaar mee. ‘Maar dat kan niet in mijn branche’ hoor je dan zeggen. Ik merk dat in het Ziekenhuis het aantal polikliniekafspraken dat voortaan omgezet wordt in videoconsulting enorm is. Dit scheelt reistijd, parkeerplekken, files, wachttijden, werktijd (voor de patiënt), etc. We doen dit ivm de 1,5 meter samenleving maar dat had ook zonder gekund. Corona geeft ons nu dit duwtje.

Straks gaan ook wij weer straks weer repeteren en optreden. Ik ga er vanuit dat het bestuur hier al over nadenkt en er vast op korte termijn een verzoek komt wie er ook een creatief idee heeft. Wees voorbereid en denk er al vast over na.

In de professionele theaterwereld zijn regisseurs al gevraagd om huidige voorstellingen om te zetten in een 1,5 meter voorstelling. (Lazarus, Anastasia, Tina Turner, Hallo Dolly). Wellicht heeft u WNL op zondag gezien en daar werd gesproken over 3 aspecten waar over nagedacht moet worden.; Ontvangst bezoekers, zitplaatsen en de spelers op het toneel. Er wordt al nagedacht over andere regie. Ontvangst zal wellicht met meerdere ingangen, of tijdsloten gewerkt moeten worden met een vooraf besteld drankje. T.a.v. de zitplaatsen wordt nu nagedacht over een rij mét en een rij zónder publiek met een hardplastic doorzichtig schot die je kunt plaatsen tussen jou en je (vreemde) buurman. Hoewel je eerste reactie zal zijn: ‘wat gek, dat kan toch niet’ of ‘hoe moet dat dan’ zal het veel meer moeten worden ‘hoe kunnen het wél regelen.

Hoe moet een grimeur werken? Niet: ‘hij kan niet op 1,5 meter werken’ maar: werken met handschoenen, werken met een mondkapje (op de juiste wijze), de acteur leert zelf schminken en zijn pruik op te zetten. Van die lijst ga je uiteindelijk wegstrepen wat echt niet kan. Alleen dan kijk je naar de mogelijkheden en niet naar de onmogelijkheden.

Onze repetities zullen ook anders moeten, zowel de zang als de spelrepetities, het koffie en borrelmoment maar ook de voorstellingen in de sporthal. Dit zal consequenties hebben maar ik weet zeker: HET IS MOGELIJK!