Bankzitten.
Het WK bankzitten staat op naam van Joop Hiele. Deze Feynoorder (keeper) debuteerde in september 1980 in het Nederlands elftal en pas in 1986 mocht hij voor de tweede maal spelen. Tussentijds zat hij op de bank.
De hoekbank bij ons thuis heeft ook zijn langste tijd gehad. Hij is groot en, hoewel we ons huis uitgebouwd hebben, kunnen we hem toch niet anders positioneren. Wij houden nogal van veranderen dus dat is jammer. Daarnaast is hij vrij diep. Ikzelf ben lang en vind dat lekker, maar Marjolein en Linda zijn klein (nou ja, iets kleiner) en hun benen bungelen altijd als ze rechtop zitten. Dat werd dus vaak bankhangen.
Omdat we het bankhangen tijdens de lockdown zat waren besloten we bij een meubelzaak een afspraak te maken om eens te gaan kijken voor een andere bank. We gingen gewoon eens kijken en besloten van te voren dat we uiteraard niet direct gingen beslissen omdat we eerst wat ideeën moesten gingen opdoen. Grootte, kleur, vorm, materiaal zijn natuurlijk belangrijke zaken om eerst overal uit te proberen. Daarnaast kent Marjolein natuurlijk ook mijn keuzestress (zie eerdere blogs) en speelde daar mooi op in. We gaan kijken, maar nog niet kopen.
Het bezoek aan de meubelzaak bleek een therapeutische sessie voor mij te zijn. We hebben in de winkel heerlijk rondgelopen en gekeken. Daar stond ineens onze bank. Deze zit lekker, ziet er goed uit, mooi formaat en prima stof. Ja waarom dan verder kijken als je het hier samen over eens bent. U kunt het geloven of niet; maar we hebben de bank gekocht. Keuzestress: Ik ben genezen!
We zagen ook nog een leuk kastje en twee muurplanken die wel bij ons zouden passen. Ja, nee, wel doen, toch niet. Ai dat ging iets te snel voor mij. We maakten geen keuze en gingen weg. Daar heeft Marjolein spijt van gehad. Ik zal jullie vertellen waarom.
Tijdens de week die volgende kwamen het kastje en planken toch steeds ter sprake. We besloten terug te gaan en als ze er nog stonden ook te kopen. We twijfelden of het zou passen in onze auto dus informeerden we naar een boedelbak. Dat is toch ook weer zonde van het geld. Ik bedacht mij dat een vriend van ons op de kinderboerderij een aanhangwagen heeft. Ik liep daar naar toe en vroeg of we die mochten lenen. “Uiteraard”: zei hij. Ik liep weer terug om de auto te halen. Reed weer terug en haakte de aanhangwagen aan. Oeps, dit was een 7 polige stekker en ik heb een 13 polige aansluiting. Ik heb thuis een verloopstuk dat komt goed. Ik reed naar huis met de aanhanger en haalde het verloopstuk om aan te sluiten. Die pastte niet en ik bracht de aanhanger weer terug. De halve dag was al om.
We besloten de gok te wagen en zonder aanhanger naar de meubelzaak te rijden. De meubels vonden we nog steeds leuk en we kochten ze. Dat moest passen. Na een half uur alles in en uit de auto te halen lukte het toch niet en moesten we besluiten dat we één deel achter moesten laten inclusief Marjolein. Gelukkig scheen het zonnetje al was het wel koud. Ik reed met mijn wagen volgeladen een half uur naar huis en een half uur terug om de kast (en Marjolein) op te halen. Gelukkig ze stond er nog.
De dag was omgevlogen en we hebben de hele avond op de bank gehangen. He he!