De nieuwe kleren van de keizer
‘Hallo met mij…van EDOG’ …Opgetogen bel ik naar de kledingverhuurzaak Van Staten Impink, oftewel de snoepwinkel van Alkmaar. We mogen weer! Het is altijd een feestje om naar Truus te mogen waar we al jaren zaken meedoen. Vroeger werd de kleding gehuurd bij Gerritsen aan de Weteringsschans. Voor mij waren er altijd twee feestelijke momenten als je een rol had. 1) De pruik, want dat maakte je echt een ander mens, geen pruik maakte de rol minder leuk, en 2) kleding passen bij Gerritsen.
Ik werd altijd blij als de regisseur vroeg of ik dan en dan naar Gerritsen kon komen. ‘Yes, het is weer zover’. Op de desbetreffende avond belde je aan en klom de lange stijle trappen op naar de ruimtes en de volle overvolle zolders. Samen met de ander solisten liepen we verwonderd rond en snoven de muffe, stoffige geur van theater op. (waarschijnlijk gewoon de mottenballen maar daar stond je niet bij stil.). Kostuums werden van de rekken gehaald en we mochten gaan passen. Gewoon in je onderbroek tussen de andere (vaak oudere) vrouwelijke solisten. Ach, ik was medio twintig en trok me er niks van aan. Nou ja, een beetje. Tijdens het aantrekken van het uniformjasje met tressen, de lange Louis de XIV jas, of de gekke kuitbroek voltrok zich inwendig al de transformatie. Ik werd al een beetje een ander personage, heerlijk. Ik groeide in mijn rol, als ander personage, maar groeide ook als mens, als persoon.
Daarbij was het ook zo dat jij al iets wist van de voorstelling wat de andere leden niet wisten. Achteloos (maar trots) vertelde ik dan op de maandagvond wat we hadden gedaan en wat ik aankreeg. Ik voelde me echt het mannetje toen.
Dat onderdeel van theater heb ik altijd leuk gevonden en ik mag nu al meerdere jaren zelf bedenken wat de solisten aankrijgen. Niets is ze te gek, ze doen het gewoon. Een man in vrouwenkleren, de achternaad van de broek open laten zonder onderbroek, ze doen het gewoon. Het uitzoeken van kleding is altijd heerlijk. Ik begrijp dat bij EDOG de afgelopen jaren de kleding op een fantastische manier door Janny en haar team zijn gemaakt, maar leuk vond ik het niet. Uitzoeken wat al klaar is, is nog leuker. Vandaar dat ik dit jaar voorstelde om alles te huren. Voor de eenheid van kleding, voor de luxe sfeer, voor het veertig jaar bestaan en voor het gemak van Janny. Oftewel…eigenlijk voor MIJN plezier dus.
‘Hallo met mij…van EDOG.. we komen vrijdag bij jou kleding voor de Titanic uitzoeken. Ja we gaan voor alles’. Ik had van Janny gehoord dat Truus eerder had gezegd dat ze de Titanic al eens eerder had gedaan. Die vrijdagochtend, zittend aan een kopje koffie vermeld Truus dat ze de Titanic nog nooit heeft gekleed. ‘Dus kom maar op met wat je wil’ zegt ze.
Eh ja…. mijn lijst is klaar maar uitzoeken is wat anders dan zeggen wat je wilt. Vooruit daar gaan we dan. Ietwat gespannen begin ik aan mijn keuze lijst. 68 mensen op het toneel in vier groepen, te weten bemanning, 1e klas, 2e klas, 3e klas. Maar er zijn ook mensen uit de derde klas die meedoen aan de eerste klas en bemanning die meedoet in de derde klas. Die moeten dubbele kostuums. Mag ik van u in totaal graag 126 kostuums (exclusief de nachtponnen en peignoirs).
Als snel blijkt dat dit financieel wat te hoog gegrepen is. Een kostuum kost gemiddeld 35 euro dus reken maar uit. De penningmeester heeft echt veel geld extra vrijgemaakt maar niet zo veel. Als snel wordt besloten om de derde klas kleding (rokken en blouses) door EDOG zelf te laten verzorgen. ‘Kom’ zegt Truus ‘we gaan de eerste klas uitzoeken’. En daar begint de dwaling tussen rijen en rijen en rijen kostuums. De één nog mooier, voller, kleurrijker en gedetailleerder dan de andere. Ik voel me als Hansje in Bosbessenland, als een kind in een speelgoedwinkel. Daarna de kostuums voor de bemanningsleden. ‘Ja, die met de drie strepen is voor de kapitein’ roep ik enthousiast. ‘nee’: zegt Truus, ‘we kijken wie het jasje past en dan verzetten we de strepen wel’. Ja dat is ook een oplossing. Ruim anderhalf uur lopen we de jurken, kostuums, uniformen en kleding voor tweede klasse door. We eindigen bij de hoeden. O ja…. hoeden! Ik ben een ontzettend hoedenmens, maar die hoeden voor de vrouwen uit de eerste klasse overtreffen alles. Heel veel strikken en veren, geweldig! Mijn besluit staat vast. Het EDOG uitje volgend jaar gaat naar de kledingverhuur. Dit moet iedereen zien. Aan het eind van de tour komen we uit op iets meer dan 70 kostuums, exclusief kamerjassen en peignoirs. Dat wordt financieel aantrekkelijker.
Met mijn hoofd nog vol van alle indrukken en kostuums, die trouwens ook weer nieuwe beelden voor de scenes in mijn hoofd opleveren, rijdt ik met mijn dochter naar de binnenstad van Alkmaar. Hier lunchen we en spreken alles nog even op ons gemak door. Ze geniet zichtbaar. Daar komen we samen ook maar weer tot de conclusie dat hetgeen Janny al die jaren gedaan heeft toch heel bijzonder en uniek was. Zij deed het er ‘maar zo een beetje bij’ terwijl Truus van de kledingverhuur dit als fulltime baan heeft. Petje af dus voor de EDOG kledingcommissie.
Maandag wordt een tipje van de sluier opgelicht waar iedereen zal zien dat de nieuwe kleren van de keizer ditmaal zichtbaar zijn.
Dit was de laatste blog voor de vakantie. Ikzelf ben de gehele maand september op vakantie en ben er pas 1 oktober weer. Als ik inspiratie heb ga ik er mee door maar ik nodig iedereen uit om zijn of haar ervaringen rond EDOG ook te delen via een BLOG. (vraag Diederik hoe dit moet). Dank voor de enthousiaste schriftelijke en mondelinge reacties de afgelopen weken. Ik heb met Reintje afgesproken dat ,als het er van komt dat ik 10 jaar BLOG’s schrijf, we deze uitgegeven in een boekje tijdens het 50 jarig bestaan van EDOG……en Reintje mag dan mee naar het Boekenbal…. en Janny natuurlijk i.v.m. de kleding…..en Rinus natuurlijk als oprichter van EDOG……en Edwin met wie ik de leukste rollen op het toneel heb gespeeld…… en Gea, de oorzaak van alles…….en Jeroen Vos, de nieuwe voorzitter die ik te vriend moet houden….OK…. ga allemaal maar mee.
Fijne vakantie.
Anoniem
12 juli 2018 @ 22:52
Hij is weer leuk. Ik kijk er gewoon naar uit om die stukjes te lezen. Heel herkenbaar. Ik heb de ouders van Joop Gerritsen nog meegemaakt (oma verteld) en ook de fa. Bakker. Eerst op de Oude Zijds en later in De Ruysstraat. Overigens: ik heb nog een geschikte kamerjas hangen van DNO uit de opera Die Meistersinger. Meenemen na de vakantie?
Karin
13 juli 2018 @ 01:25
Ik verheug me nu al op het boekenbal!