Groene vingers

We hebben sinds van de week een appelboom in de tuin. Toen we hem kochten hingen er 11 kleine appeltjes aan. Als wij planten voor in de tuin kopen willen we de volste, groenste en meest bloeiende plant voor de laagste prijs. Herinnert u zich mijn keuzestressblog van vorige week nog? Ja inderdaad ik loop dus uren en uren door de tuincentra van Nederland.

Maar goed, er hingen wel 11 appeltjes aan. Het boompje werd aangeboden voor een leuke prijs dus wij daarna op naar de kassa. Nou was die boom niet echt heeeeeeel groot, maar toch stak hij ongeveer meter boven het karretje uit. Nou probeer hem dan maar eens recht te houden en ook nog eens 1 1/2 meter om mensen heen te laveren. De boom zwiepte aardig heen en weer.

Nu hadden wij vorig jaar van Jeroen en Esmee een tuincentrumkadobon gehad. Ja inderdaad vorig jaar, kunt u nagaan hoe lang ik twijfel. Toen we uiteindelijk bij de kassa aankwamen zegt Marjolein: ‘ Jij had de bon bij je he?’ Nou u voelt hem al aankomen. Nee die had ik niet. Tja dat is nou zonde, zijn we er eindelijk, hebben we eindelijk wat gekozen, kost het ons toch nog geld. Nu ik dit zo schrijf lijk ik wel een soort Scrooge wat helemaal niet het geval is. Ik wil enkel het beste voor het minste geld .

De bon hing dus nog thuis aan het ’ticket, evenementen en kadobonnen-bord’ Ik draaide de kar met de 2 meter boom + Marjolein om en ik zei: ‘Laveer jij maar terug naar de koffiecorner, ik rij wel even heen en weer’. Nu vraagt u zich natuurlijk af waar was je dan? Vast de Intratuin bij de middenweg? Maar nee, wij zaten in Osdorp. Het duurste tuincentrum van Amsterdam, maar wel met goede planten en zeker de leukste kerstspullen. Ik verheug me er al op om met Liv, onze kleindochter in de skigondel te gaan in december. (ja echt die hebben ze daar).

Ik stap in de auto en rij heen en weer naar Diemen, toch al gauw iets meer dan 45 minuten. Terug bij tuincentrum Osdorp app ik Marjolein dat ze de koffiecorner weer uit mag en we ontmoeten elkaar bij de kassa. Daar vertellen we ons hele verhaal over de bon en de mevrouw zegt: O, maar dan had u ook door uw dochter even een foto kunnen laten maken en dan even aan u door-appen. Dan had ik hem kunnen scannen.’ Zucht……leve de digitale wereld.

De 2 meter boom stond inmiddels op de loopband en de caissière trok de boom over de scanner. Hierbij bleef de boom ergens aan haken en ze trok nog iets harder. Daar vielen 2 appeltjes (gelukkig niet ver) van de boom. Toen waren er nog maar 9. Een beetje ongelukkiger lopen we naar de auto, de achterklep open en de 2 meter boom met de pot ingestoken tot aan het dashboard. En nu maak ik even een vergelijk met de kerstboom. Steek die maar eens met de stam de auto in en als u thuis komt? Tja dan moet u hem aan de top eruit trekken. De takken geven dan weerstand, geven groen af aan de bekleding en het dak en hij komt klem te zitten. Dat gebeurde ook met onze 2 meter boom en daar gingen weer 2 appeltjes. Toen waren er nog 7.

Maar nu staat hij dan eindelijk te pronken in onze tuin. Ik zie al wat kleur komen aan 2 appeltjes. Het wordt nog wat. Alhoewel ze zullen er wel voortijdig afvallen. Dan bewaar ik ze wel, als appeltje voor de dorst.