Hot, hotter, hottest!

Zittend in de tuin, in de warme zon neem ik mijn plan nog even door. Ik doe de inleiding, de één verteld het basis idee en de ander verteld de uitwerking. Op deze manier wordt het een breed gedragen idee wat we presenteren. En wat fijn dat de anderen ook willen aansluiten. Als het unieke van deze groep en het idee maar gesnapt wordt en we de handjes ervoor op elkaar krijgen. Als eerste arriveert Jeroen, lekker vroeg. Nonchalant als altijd zegt hij dat het wel goed komt terwijl hij nog een bak koffie achterover slaat. Jorik werkt momenteel veel en is helaas verhinderd. Kort na elkaar melden ook Peter Rieu en Joep zich. Robert zal iets later zijn. Arie kan niet want die is nog met vakantie. En Reintje…? O ja die treffen we elders. Deze groep mensen (Peter, Robert, Arie, Joep, Jorik, Jeroen en Reintje) vormen dit jaar het technisch team van EDOG voor de uitwerking van de Titanic;  onze jubileumvoorstelling wat een hoogtepunt gaat worden in veertig jaar EDOG. In een eerder BLOG vertelde ik al over onze bijeenkomst bij Joep. Vanavond volgt deel twee bij ‘Het bestuur’ om een JA te krijgen op het idee en e.e.a. financieel en technisch uit te werken.

Bepakt en bezakt met tekstboek, technische tekeningen, laptops en beamer lopen we lichtelijk opgewonden samen in het zonnetje naar de vergaderplek. Daar zit het voltallige bestuur al klaar. Oeps…met wel 3 potentiele nieuwe bestuursleden. Uiteindelijk zitten we met dertien (13!) man in de dan toch wel kleine warme huiskamer.

Snoeren van lampen worden uit stopcontacten getrokken, de vuilnisbak gaat op tafel , de beamer daar boven op, Joep op zijn knieën ernaast, schilderijen gaan weg en enkele minuten later hebben we beeld op de muur. Joep vertelt zijn verhaal hoe, op basis van het podiumontwerp van Jorik, er verder gefantaseerd is over het podiumbeeld van de proloog, de kade, het vertrek, de stuurhut, stookruimte,  de eetsalon, de derde klasse, de hut van de marconist en uiteindelijk ook het zinken van het schip. Jazeker; we krijgen een schuin podium.

Hierna opent Robert zijn laptop en komt met een 2e presentatie. Robert is bezig geweest met de verdere vormgeving. Hij maakt van dit toneel verder prachtige schilderijtjes en laat zien dat je zonder al te veel investeringen met alleen licht of een kleine aanpassing ook een stookruimte kan verbeelden. Ook ideeën van het werken met laserlicht, verwisselbare panelen en een heuse sloep komen voorbij. De ohhhh’s en ahhhh’s zijn niet van de lucht. Maar uiteraard ook de (terechte) vraag: Wat gaat dit kosten. Want een extra investering is zinvol bij een jubileum maar het moet wel in verhouding staan. Dan blijkt dat we heel veel spullen wel kunnen ritselen. ‘dat kost geen drol’ wordt de running gag van de avond. Alles kost uiteindelijk ‘geen drol’ maar het moet wel betaald worden.

Eindoordeel? Het bestuur is om en ziet wat EDOG dit gaat opleveren. Zij verzoekt het technisch team een nadere uitwerking te doen van de mensen, middelen, kosten en tijd. Dan kunne er definitieve beslissingen genomen worden. Belangrijk is wel dat de hele vereniging mee gaat doen en daarom zal dit punt de komende periode ook met de leden besproken worden. ‘Wat kun JIJ doen met goed fatsoen?’ wordt het motto.Misschien ken je wel iemand die hout levert, misschien ken jij wel iemand die railsystemen verkoopt. Misschien werkt jou zoon wel met laserprogramma’s. Ga dus alvast maar nadenken en kijk eens rond. Ook wordt het podium idee en de beeldvorming nog voor de vakantie met de leden gedeeld. Zorg dat je er bij bent.

Opgelucht, vol plannen en ietwat jolig verlaten we de bestuursvergadering om half 10 waarna me bij mij thuis even een biertje nemen. Daar gaat toch de computer nog open en de beamer aan. Hoe gaan we dit doen, dat kan niet want, die spullen hebben we niet , dat moet anders. Er zijn soms verhitte discussies maar iedereen heeft 1 doel voor ogen: EDOG de mooiste voorstelling geven die hij ooit gebracht heeft, waarbij leden en medewerkers trots zijn dat ze meededen en bezoekers nog jarenlang het idee hebben dat ze getuige waren van iets bijzonders. Om 12 uur gaan de lichten uit en verlaat het technisch team ons huis. Als regisseur ben ik razend trots dat we al zover zijn, dat het technisch team dit helemaal gaat uitwerken en ik mij met de regie kan gaan bezig houden in de volle overtuiging dat het goed komt.

Nog ietwat nagloeiend van deze zwoele zomeravond, waarbij de warmte voor het theater voelbaar was, de verhitte discussies betere resultaten opleverde duik ik mijn warme bedje in en droom over een zonnige toekomst van EDOG