Ouwe zeur.

Afgelopen weekend hebben we heerlijk gefietst op onze nieuwe elektrische fietsen. Lekker rondje om Vinkeveense plassen, ongeveer 52 kilometer. Je komt in plaatsjes die je wel kent maar nooit geweest bent; Baambrugge, Vinkeveen, Botshol. We eindigden, vlak voor we naar huis fietsten in Ouderkerk aan de Amstel. Even het terras op voor een wijntje. En dan ben ik wel weer een ouwe zeur hoor. Èèn wijntje voor 4,60. Dan begint het bij mij te draaien.

1 euro had in 2001 een waarde van 2,20 gulden. Dat betekent dat 4,60 euro nu 10,12 gulden waard is. Ik betaal nu dus voor mijn wijntje iets meer dan 10 gulden. Ik had twintig jaar geleden echt niet kunnen bedenken dat ik dit zou gaan betalen voor mijn witte wijn. Zelfs niet als ik de inflatie meereken. Ik heb ook het idee dat de financiële crisis is ontstaan door de komst van de euro. Ik kan het niet hard maken maar probeer het toch uit te leggen:

Voor de komst van de euro betaalde we misschien 80 gulden voor een spijkerbroek. Toen de euro kwam kostte deze zelfde broek omgerekend 36 euro maar men vroeg 50. Echter, omdat 50 gevoelsmatig minder is dan de 80 die we gewend waren kochten we de broek, en misschien wel twee: Want ze zijn zo goedkoop. Voor mijn gevoel lagen deze getallen zelfs al snel gelijk op die van vóór 2001. Dus een broek van 80 gulden in 2000 was in 2005 al snel 80 euro. Maar dat was omgerekend wel 176 gulden.

Nou het salaris paste daar niet bij. Als je toen 2000 gulden per maand verdiende kreeg je vanaf 2001 maar iets meer dan 900 euro gestort. Heel veel mensen hielden, als het salaris uitbetaald werd, dan ook nog een stukje maand over. En daar is volgens mij de crisis ontstaan.

Financiële problemen kwamen niet alleen daardoor maar ook door de banken zelf. Die hebben met hun manier van bankieren er ook een potje van gemaakt. Ik weet niet of u wel eens de voorstellingen van De Verleiders heeft gezien. Die legden de vingers op de zere plek. Voor banken is geld maar een getal. Een getal in de computer en daar spelen ze zodanig mee dat ze er zelf beter van werden, maar de klant niet.

En toch sla ik tevreden het laatste slokje achterover en zwaai met mijn telefoon achteloos over het pinapparaat. Ik stap op de fiets, zet hem in eco stand en trap het laatste stuk naar huis. Ik denk toch dat ik dat omrekenen maar eens achter me moet laten. Ouwe zeur.