Patientveiligheid op het toneel
Als je in een ziekenhuis wordt opgenomen verwacht je dat iedereen deskundig is, dat de apparatuur goed werkt en dat je beter weer thuis komt. Maar hoe weet je nu dat een gynaecoloog jouw hoofd niet gaat opereren? Hoe weet jij nou zeker dat je linkerknie geopereerd wordt en niet je rechter? Hoe weet jij nou of je wel de juiste medicijnen krijgt die de dokter voorschrijft.
Als je op het toneel staat verwacht je dat die lamp niet naar beneden komt en op je hoofd valt, dat het decor niet omvalt en dat het voordoek door de hete lampen niet in de brand vliegt.
Nou daar zijn natuurlijk afspraken over gemaakt. Vanuit wetgeving, vanuit inspectie en vanuit het ziekenhuis of de theaterwereld zelf natuurlijk. Maar hoe weet je nu of je wel met alles rekening houdt en dat elke patiënt (en werknemer, acteur ) goede en veilige zorg krijgt (levert) en dat alles in een veilige omgeving plaatsvindt.
Hoe dat precies in de theaterwereld gaat leer ik steeds beter door Jorik, maar elk ziekenhuis moet geaccrediteerd zijn door een externe organisatie. Een soort veiligheidskeurmerk. In het AMC wordt deze accreditatie uitgevoerd door een Amerikaans bedrijf die internationale normen heeft gemaakt die overal in de wereld gelden. Dit is het hoogst haalbare wat je als ziekenhuis kunt krijgen.
Zij komen 1 x per drie jaar langs en checken dan alles binnen het ziekenhuis. Natuurlijk moet je tussendoor ook weten dat alles op orde is en dat je gisteren, vandaag en morgen veilige zorg levert. Binnen het AMC bekijkt Bureau kwaliteit en veiligheid dat. Een klein team van 7 mensen die daar dagelijks me bezig zijn. Ik ben één van hen. De leukste baan van het AMC want ik kom op alle afdelingen, spreek met heel veel mensen. Van Raad van Bestuursleden tot en met de mortuarium medewerker. Altijd is de insteek patientveiligheid. Hoe gaat de zorg, en hoe kan het beter worden. Fantastisch om te zien hoe je goeie dingen kunt delen met andere afdelingen. Maar ook zijn er soms hardnekkige zaken die moeilijk opgelost kunnen zijn. Ons principe is altijd; tell me, show me, teach me. Vertel me hoe het moet, laat maar zien dat je het doet en weet je het niet? Hoe kunnen we van elkaar leren.
In 2019 komen ‘de Amerikanen weer’ zoals we zeggen. Dan komen er 5 auditoren die in 5 dagen het hele AMC doorspitten. Elke afdeling, elke tussen vloer, alle voeding, alle beleid, alle gasleidingen, alle HR systemen, alle bijscholing, alle ruimtes, buitengebieden, personeelsleden worden doorgespit. Met iedereen wordt gesproken of veilige zorg goed is afgesproken, of je het ook weet (of weet je vinden hoe het moet) maar nog belangrijker of het kwaliteitsdenken in je hoofd zit.
Logisch natuurlijk dat als die Amerikanen komen dat ik dan aanwezig moet zijn. In 2019 komen ze van 18- 22 maart…ehhh. Die datum …daar is iets mee…? O ja het grootste evenement van Diemen vindt plaats: de musical Titanic wordt uitgevoerd.
Nou ben ik toevallig ook lid van die musical vereniging en al 38 jaar neem ik die week een aantal dagen vrij om erbij te zijn. Tja..dilemma! Of toch eigenlijk niet. Ik móet die week van maandag tot vrijdag overdag van 7-18 uur in het AMC aanwezig zijn. En wat top dat de laatste jaren anderen de opbouw gecoördineerd hebben en dus weten hoe het moet. Dat is makkelijk loslaten. Dat komt dus wel goed. Maar ik dacht voor iedereen die altijd van dinsdag tot vrijdag overdag in die sporthal rondlopen is het toch handig dat ik even laat weten: …Ik ben er niet.
Mocht je toch over een plaat struikelen en iets breken? Kom naar het AMC daar leveren ze aantoonbare veilige zorg.
Ik wens jullie een veilige opbouw.
Erik