Piep zei de muis in het….

Mijn eerste huisdier was een vis. Een goudvis. Ik was denk ik een jaar of 8 toen we een goudvis kregen. De goudvis zat in de kom en zwom rondjes. Voor mijn gevoel hebben we er 8 gehad. Elke keer spoelde mijn vader hem (of haar) weer door het toilet en kochten we een nieuwe. De vissenkom stond op de schouw boven de gashaard. De gashaard waar we ‘swinters bijna inkropen, waarop de stroop voor de pannenkoeken zacht werd en waar de kaantjes urenlang opstonden. Maar ook de de gashaard waar de vis als hij (of zij) uit de kom sprong, in terecht kwam. Mijn vader heeft een flink aantal gebraden visjes onder de haard weggehaald. Einde van het visseizoen.

Ons 2e huisdier was een hamster. Een kleine witte met een roze staart . Ik heb geen idee meer of ik het leuk vond, of ik er ook wat mee deed en of hij ooit uit de kooi kwam. Alleen als mijn vader de kooi weer verschoonde. Ook de laatste keer haalde mijn vader hem uit de kooi toen bleek dat de 2 bulten die bij zijn (of haar) kaken ontstonden tumoren bleken te zijn. De hamster werd in een plastic zak gedaan en mijn vader deed daar de uiteinde van de gasslang in. Einde van het hamsterseizoen.

We hebben ook een periode 2 parkieten gehad. Blauwe parkieten. Het enige wat ik me van hen beiden herinner is de enorme rotzooi. Er lag wit zand onderin de kooi, ze hadden een zaadstengel en een bakje met zangzaad. Dat bij elkaar gaf een enorme rotzooi naast de kooi en op de groene vloerbedekking. Waarom ik dat weet? Omdat ik altijd de kooi moest verschonen. Het spannendste was altijd als ik de kooi van het ondergedeelte moest tillen (vogels op stok) en dan maar hopen dat de vogels er niet onderuit vlogen. Dat is bij het schoonmaken nooit gebeurt. Wel is het deurtje een keer open blijven staan. Ik zie mijn vader nog met een theedoek achter de parkiet aangaan. Na een half uur is hij (of zij) gevangen. Ook de parkieten lagen een keer op hun rug op de grond. Einde van het parkietenseizoen.

Toen mijn ouders een benedenwoning kregen mochten we eindelijk een, naar mijn gevoel, echt huisdier; Een kat. Een rode kater, die na een half jaar een ‘ je weet wel’ kater werd. Zo sneu. Onze rode kater heette Pinkeltje. Pittig beestje wat vrij in de tuin mocht lopen en af en toe lieten we hem aan een lijntje uit. De smerige kattenbak liet ik altijd aan mijn vader over om schoon te maken. Pinkeltje is iets meer dan 10 jaar geworden en toen was het ook genoeg. Hij was redelijk agressief en zelf toen hij zijn spuitje kreeg om in te slapen sprong hij nog 1 keer met felle ogen in de kooi rond. Einde van het kattenseizoen.

Met onze eigen kinderen hebben we ook diverse dieren gehad. Twee konijnen, vissen, en een cavia. De cavia is een natuurlijke dood gestorven en niet zoals bij mijn collega die toen ze de deur dicht deed ineens 2 halve cavia’s had. Een kat kwam er bij ons niet in want dan zou Marjolein direct de scheiding aanvragen. Jaren hebben de kinderen gezeurd om een hond maar ik zag de bui al hangen. Vader moest hem (of haar) uitlaten, morgens vroeg, avonds laat en bij regen en ontij. Daarnaast vind ik honden altijd stinken. Dat vinden hondeneigenaren niet, maar die ruiken het zelf niet meer. Gouden tip trouwens als je hondenpoep onder je schoenen hebt en in de auto zit. NIET het raampje open doen. Na 2 minuten ruik je het niet meer. Als je het raampje open doet verfris je telkens de lucht waardoor je het blijft ruiken. 5 Jaar geleden ging ons laatste huisdier dood (die papa dan weer, moest begraven). Einde van het huisdierenseizoen.

Dachten we…..

Sinds vorige week hebben we weer een huisdier. Deze liep op een avond gewoon, brutaal door onze huiskamer. Sindsdien zitten we wel met onze benen op de bank. We zijn niet bang voor muizen maar wel voor het plotselinge en het schichtige van deze kleine knaagdieren. Op dit moment gaan heel veel muisjes de huizen in omdat buiten de koude intreed. Vorige week waren al onze kinderen hier om gezellig spelletjes te doen toen hij (of zij) onder de bank schoot. We hebben met z’n allen het huis op z’n kop gezet. Alle kasten verschoven, bank opzij en de tafel op zijn kop. Ik zeg we maar mijn Marjolein, Linda, Esmee en ik zaten toe te kijken vanaf de keukenstoelen en met name Marjolein van Jorik was stoer en toonde heel veel lef. Ook Jorik en Jeroen stonden pal achter haar. Ik ben trots op hen. We hebben hem (of haar) nog niet. De gif die je koopt helpt eigenlijk niet maar we hebben nu een paar diervriendelijke muizenvallen staan die de muis heel diervriendelijk de muis dood laten gaan. Piep, piep…stil!

Einde van het huismuizenseizoen?