Veilig in het ziekenhuis?
Op dit moment stromen de ziekenhuizen weer vol met COVID patiënten. Andere leeftijden dan vorig jaar, andere behandelingen dan vorig jaar, en andere verblijfsduur dan vorig jaar.
De reguliere zorg die al afgeschaald was naar 80% is nu binnen 24 uur verder afgeschaald naar 60%. Bedoeling is om naast bedden, ook personeel vrij te spelen voor de Covid patiënten. Anesthesisten en OK-assistenten gaan werken op de IC en van elke reguliere afdeling gaan verpleegkundigen en arts assistenten naar de COVID afdelingen. Een enorm geschuif in het rooster. Afdelingen krijgen het niet meer geregeld omdat personeel ziek is, niet meer wil en de motivatie niet meer op kan brengen. Het is op dit moment op beide locaties in AMC en VUmc een enorme puzzel.
Toch is de zorg die geleverd wordt veilige zorg. Dat komt omdat we veilig en volgens standaarden werken met gekwalificeerd personeel. Ik mocht dat weer ervaren toen ik vanmiddag op een afdeling een bezoek bracht om daar te spreken met medewerkers over hoe veilig hun zorg was. Maar, waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt. Dat kan altijd. De meeste fouten vinden plaats in 6 gebieden; De juiste patient, overdracht van zorg, medicatie, juiste ingreep bij de juiste patiënt, infecties en vallen. Er vallen toch nog regelmatig patiënten. Dat zul je nooit kunnen voorkomen en toch stel ik na een val altijd de volgende vragen aan de zorgverlener. Wist je dat deze patient valgevaarlijk was? En zo ja; heb je maatregelen getroffen? En zo ja; heb je dit genoteerd dat alle zorgverleners in de 24 uursdienst hiervan op de hoogte waren? Als hier ook een ja op komt dan weet je eigenijk dat je deze val niet had kunnen voorkomen. Vervelend maar het is een feit.
Wij proberen van onze fouten te leren. Bij een fout zijn er altijd 2 slachtoffers. De patiënt en de zorgverlener. Je wilt uiteraard dat dit liever nooit meer gebeurt. Daarom melden we alle fouten en incidenten zodat we ervan kunnen leren. Niet om iemand af te straffen. Op deze manier zijn er al heel wat verbeterprocessen ingevoerd. Het is mij ook wel eens overkomen dat ik de antibiotica bij de verkeerde patiënt aan het infuus aansloot. Inmiddels check je dit altijd dubbel met de computer die het medicijn scant en de patient scant om te kijken of die wel bij elkaar horen.
Toch kunnen checken en dubbelchecken ook wel tot irritatie leiden. Bij gevaarlijke medicatie zoals morfine is het logisch dat er een zogeheten ‘harde stop’ ingevoerd is. Dan moet je een tweedde collega halen om dit te checken en in de computer vast te laten leggen anders kun je niet verder.
Vanmiddag vertelde een collega mij dat hij in gevecht was met de medicatie commissie over een gevaarlijk medicijn waar ook een harde stop op zat. Totale onzin vond hij. Dit medicijn komt al kant en klaar opgelost in een zakje op de afdeling en als het al op de hoogste snelheid via het infuus laat inlopen dan nog kan het geen kwaad. De apotheek gaat dus uit van het gevaarlijke medicijn maar kijkt hierbij niet naar de praktijk en het gebruik.
Dan schieten we ons doel voorbij met kwaliteitszorg. Ik gaf aan hem te steunen in zijn strijd. Wat hebben we toch een mooi vak!