Wat de boer niet kent…

Eind Februari 2021. Twee weken na de winterse week met sneeuw en schaatsen. De zon schijnt nu en het voelt warm aan. Tijd om er op uit te trekken. Het gebruikelijke wandelrondje ken ik nu wel. Wandelen om het dorp Diemen, het Diemerbos of richting Amsterdam. Het wordt een beetje saai.

We besluiten de fiets te pakken. U weet wel, die elektrische fietsen waarover ik al eerder vertelde. We besluiten richting de Amstel te gaan en dan eens een kijkje te gaan nemen op begraafplaats Zorgvlied. Begraafplaatsen zijn altijd mooi en rustiek en daar aan de Amstel liggen veel bekende mensen. Ik voel me geen ramptoerist om, als er net iemand is overleden en begraven, direct te gaan kijken naar de plek waar hij/ zij ligt. Zo ken ik mensen die naar het Arsenaal in Naarden zijn gereden om te kijken naar de bloemen na het overlijden van Jan de Bouvrie of mensen die naar de kleine begraafplaats bij Kasteel Drakenstijn gaan om naar de ligplaats van Prins Friso te kijken. Nee, ik houd van de rust op een begraafplaats en vind het dan ook bijzonder als daar mensen liggen die veel betekent hebben voor Nederland. Ik denk dan aan Herman Brood, Joop Doderer, Wubbo Ockels, Manfred Langer, Frans Halsema, Seth Gaaikema, Harry Mulisch, Ramses Shaffy en natuurlijk Annie MG Schmidt.

Wij reden richting Duivendrecht daarna door de nieuwe wijk die nabij de oude Bijlmerbajes is gebouwd. Tussen die nieuwe wijk staat een heel oude (ik denk) watertoren te pronken in een klein park. We reden verder en kwamen aan de Amstel. Maar ja, wel aan de verkeerde kant van de Amstel. Nu konden we twee dingen doen. Langs de Amstel richting de Berlage brug en dan naar Zorgvlied of dan maar langs de Amstel richting Ouderkerk. We besloten tot het laatste.

Het eerste deel, tot onder de brug van de A10 (vlakbij de Rai), was totaal onbekend voor ons. Veel natuur, een looppad door moeras en veel tuinhuisjes en woonboten. Een bijzonder stuk natuur aan de rand van Amsterdam. We reden vrolijk in de zon verder richting Ouderkerk. Alleen maar blije mensen, in de zon op de fiets en langs het water. Ook leuk om te zien dat de boerderijverkoop van lokaal vlees, kaas, honing en jam daar mogelijk is.

We arriveerden in Ouderkerk en besloten door te fietsen naar Abcoude. We volgde het riviertje de Waver dwars door de polder. Mooie huizen waar mensen met veel geld wonen. Niet jaloers maar wel verlekkerd keken we onze ogen uit. Na een klein halfuurtje moesten we een afslag nemen om richting Abcoude te gaan. We volgende nu het riviertje de Holendrecht. Leuk om nu eens te zien waar de wijk van onze werkplek AMC naar genoemd is.

Zo dichtbij huis reden we plotseling op een plek waar ik heel mijn leven nog nooit geweest ben. ik schaamde me zelfs een beetje. Net zoals ik nog nooit in het Anne Frank huis geweest ben terwijl ik toch vlakbij Amsterdam woon.

In Abcoude, wat trouwens ook groter was dan we dachten en ze hebben er zelfs meerdere hotels, kochten we een take away en gingen aan het water in het zonnetje zitten. Genieten. Iedereen hield keurig afstand en men was zeer ontspannen. Ik snap wel dat de terrassen weer open moeten en dat het veilig kan maar het is niet slim. Je kunt alle plekken zoals horeca, terras, theater, winkel etc. veilig maken maar al die extra bewegingen maken het er niet veiliger op.

Na onze stop gingen we door voor het laatste stuk. Langs ’t Gein naar Driemond en vandaar langs de Gaasp richting Diemen. Het laatste stuk door het Diemerbos en toen weer lekker thuis na 40 kilometer.

Ik snak naar het moment dat we weer een weekendje weg mogen of op vakantie kunnen maar laten we niet vergeten dat de eigen omgeving ook vaak zo prachtig is.