Winnen of verliezen
Ik gun mezelf wel wat. Ook ik hoop nieuwjaarsdag dat er een grote rode vrachtwagen de straat in komt rijden met iemand die achter het stuur zit en uit zijn portierraam roept : GOEEEEEEEEEEEEEEDENAVOND. (Ik bedoel Gaston). Echter, wij hebben postcode 1111. Tja hoewel het theoretisch zou kunnen lijken we met dubbel elf minder kans te maken.
Volgens mij zijn wij al vanaf de start van de postcodeloterij lid en hebben dus al heel wat geld aan goede doelen gegeven. Dat was voor mij destijds ook de reden om mee te doen (echt waar!). Ik geef namelijk nooit aan de deur. Hoewel mijn moeder zwaar astma had geef ik nooit aan het longfonds. Hoewel ik in de donatiewereld gewerkt heb geef ik nooit aan de nierstichting. Daar hoorde ik weer dat die zo enorm veel geld hebben door erfenissen. Maar het is wel zo dat ze daar heel veel goeds mee doen. Nee, ik geef enkel aan de deur als er een bekende staat. Ik durf dan niet te weigeren.
Iets winnen? Mijn moeder heeft èèn keer wat gewonnen. Dat was een nieuwe stofzuiger via de Libelle. Ik zelf heb bijna dertig jaar gelden de hoofdprijs al gewonnen (slijm slijm) namelijk Marjolein. Nee mijn eerste echte prijs was wel kort nadat ik Marjolein leerde kennen. Wij hadden toen twee autos en we besloten er 1 te verkopen. Dat ging toen nog via een kleine miniadvertentie in de Echo (Micro). Nu was het net in de tijd dat het EK of WK voetbal er was. (u weet uit een eerdere blog al dat ik daar een hekel aan had, met name omdat het altijd mijn verjaardag verpeste. De tv moest dan op mijn verjaardag aan voor voetbal). Het moet dus eind mei begin juni geweest zijn en als jouw advertentie eruit gepikt werd en oranje gekleurd was had je iets gewonnen. En ja hoor ik had iets gewonnen: een Moezelreis met de bus voor 1 week voor 2 personen. Geweldig!. Zeker als je je realiseert dat ik midden twintig was een Moezelreis bekend stond als een bejaardenreis.
Nu had ik een goed contact met mijn oma. Mijn oma had humor, was lief en erg gezellig. Wij besloten haar mee te vragen. Dat kwam ook mijn moeder en haar zuster Annneke (voor de oud edog leden: u kent beiden) ter ore. Die besloten ook mee te gaan. We hebben een top reis gehad. Niet alleen omdat mijn oma veel humor heeft maar omdat alle ‘bejaarden’ veel humor hadden zeker als er een gezellig Moezelwijntje gedronken werd. Wat hebben we plezier gehad in de bus.
Met de postcodeloterij heb ik toch wel met regelmaat wat gewonnen, Koeken, een boekje, chocolade en meer van dat soort kleine prijzen. Wie het kleine niet eert……..
Vorig jaar heb ik een nachtje weg gewonnen, met diner en een postcode loterijkoffer. Dat ging via een selfie die ik gestuurd had naar Koffietijd. Jazeker Koffietijd. Lekker oubollig maar altijd gezellig op de achtergrond. Vier weken geleden heb ik wederom een prijs gewonnen bij koffietijd door het sturen van een mail. Nu won ik weer een sodastreamer. Een apparaat wat wij niet wilden maar waar Linda ons de kop al gek om zeurde. In het mailtje aangegeven dat wij als zorgmedewerkers (even zielig doen) nu veel thuiswerken en dat we gek werden van het gezeur van onze dochter om een sodastreamer. En hup……daar was het kado.
Kortom we zijn niet zielig als het om winnen gaat. Met regelmaat hebben we ook de lotto bij EDOG gewonnen. Echter nooit de fiets bij de voorstellingen. We klagen dus niet maar…….geld maakt niet gelukkig maar het is wel makkelijk als je het hebt. Gaston: kom maar binnen!