Links of Rechts

Ik werd vanmorgen geheel bezweet wakker. Een beetje in paniek zelfs. Wat moest ik nou ook alweer…. het èèn …of juist het ander? Ik sta op en maak een kop thee. Zittend op de bank in pyjama en met mijn pantoffels overdenk ik de dag…..

Ik had vandaag wakker kunnen worden en met een grote glimlach uit bed kunnen stappen. Dit is de dag waar ik, maar ook veel EDOG leden naar uit hebben gekeken. Elkaar weer even live zien. Ik doe de gordijnen open en zie een waterig zonnetje. Ik denk: ‘dat komt wel goed vandaag’. We ontbijten met een eitje, verse jus d’orange. Dan kleden we ons aan met sportieve kleren en pakken de tassen in met de spullen die we nodig hebben. Ondertussen wordt er al druk in het groepje je heen en weer geappt. Denk je aan dit, denk je aan dat, vergeet je niet dat we….. en o ja, we verzamelen iets eerder.

Op de afgesproken tijd zien we elkaar met het voorbereidingsgroepje. Alleen dat is al gezellig. We halen een koffie met een lekkere oliebol bij House of Birds en bespreken hoe we het gaan doen. We staan lekker in het zonnetje. Op ruime afstand en in 2 groepjes van 3. Keurig zoals het hoort. Na de koffie gaat iedereen naar zijn plek toe. Sjeulend met tassen en andere materialen die nodig zijn voor de speurtocht.

Dan komen de eerste Edoggers aan op de parkeerplaats. Wat een gezelligheid. Meteen wordt iedereen gewezen op de maatregelen en de afspraken. Men gaat verspreid en op afstand gelijk met elkaar allerlei verhalen uitwisselen. He gelukkig, het lijkt alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben. Het EDOG gevoel is er nog. Dan gaan we groepje voor groepje op pad. Wat een gedisciplineerdheid en wat een plezier. EDOG neemt het Diemerbos over, maar toch heb je niet het gevoel dat er een grote groep de boel overheerst.

Dan rijden er twee BOA’s langs. Die steken een duim op. ‘ Prima geregeld hoor’ roepen ze. ‘En wat goed dat we vooraf geïnformeerd zijn!’ Op de stopplekken verstrekken we koffie en lekkere koeken. Dat we nog even niet mogen zingen bederft de pret niet. Er wordt gekletst en gelachen. Het doel om telkens van groepje te wisselen mag ook helaas nog niet maar iedereen geniet van het mooie weer, de mooie tocht, de opdrachten en van elkaar.

Aan het eind staan we op een groot weiland goed verspreid. Leden en vrijwilligers die elkaar niet gesproken hebben zwaaien en gebaren dat ze nog wel even gaan appen of zoomen. Na 2 uur vertrekt iedereen weer met een fantastisch EDOG gevoel naar huis. Degene die er niet waren hebben wat gemist.

of……..

Had ik vanmorgen met een ander gevoel wakker kunnen worden? Een beetje gespannen, nog even de teksten checkend? Dan snel ontbijten en in ons werkkloffie naar de OMVAL. We zouden om 9 uur verzamelen om de zaal goed in te richten en ja, daar was ook de tombola ploeg weer die een mooie tombola maakt. Als snel is het in de OMVAL een gezellige drukte van mensen die met van alles bezig zijn; Uitlichten, inzingen, alles op z’n plek zetten op het podium, de kleedkamers inrichten, de reserveringen op de stoel. Breedlachend komt Jeroen Vos de OMVAL binnen: ‘Jongens uitverkocht!’

Een uur voor aanvang worden we door regisseur en repetitor bij elkaar geroepen in de zaal. Hier nemen we nog een paar posities door en zingen een paar nummers. Het klinkt goed en ziet er top uit. Iedereen heeft nu al een beter gevoel dan vorig jaar. Als we boven over de gang lopen zien we het publiek al binnen druppelen. Het geroezemoes is datgene wat ons altijd de kriebels geeft, dat is waar je het voor doet. Heerlijk om weer op te treden en het applaus in ontvangst te mogen nemen.

Dan moet iedereen de zaal uit want het publiek mag naar binnen. Dat betekent 10 minuten voor aanvang. Zo leuk om te zien hoe iedereen daar verschillend op reageert. De èèn wordt heel druk, de ander stil en de derde poogt grappig te zijn. Dan verzamelt iedereen zich achter de coulissen en daalt er een geconcentreerde rust over ons neer. Rosite speelt de eerste noten en ons concert begint. Het loopt als een trein. Koor en solisten laten zich weer van hun beste kant zien. Hier staat EDOG weer in volle bloei. Het publiek waardeert dit en staat als èèn blok op bij het eindapplaus. We krijgen bloemen en veel felicitaties. De ontlading is groot en we drinken in alle gezelligheid nog een borrel met vrienden, met familie en, als die weg zijn, vooral met elkaar.

Het had zo mooi kunnen zijn, maar het komt weer. Wacht maar af!