Spoor 8b

Mijn hele leven ben ik al gek op treinen. Als kind had ik een grijze plastic trein waar ik uren mee kon spelen. Ik bouwde de gehele tramroute van lijn 9 naar het Centraal na. (de treinroute naar Groningen kende ik nog niet.) Over Groningen gesproken; dat verhaal heb ik u al een keer eerder verteld. Mijn ouders werden in Groningen door vrienden naar de trein gebracht maar hij zou pas over een kwartier vertrekken. Mijn ouders stonden nog even op het perron te praten en ik zat er al in. Ik was doodsbenauwd dat de trein zonder mijn ouders zou vertrekken. Verlatingsangst?

Tijdens mijn tienerjaren spaarde ik voor een elektrische trein. Ik besloot dat dit Minitrix moest zijn omdat er dan meer spoor op een grote tafel kon. Ik spaarde 270 gulden en kocht een basisset bij de treinenwinkel in de Bilderdijkstraat. De straat waar mijn opa en oma woonden.

Ik maakte en prachtige baan op een grote hardhouten plaat. Maakte bergen, zette huisjes in elkaar, en plaatste groen, bomen, water, etc. Ik had een grote zolderkamer en had zelf een systeem bedacht met touwen en katrollen om die plaat naar boven te hijsen zodat ik nog wat ruimte in mijn kamer zelf had. Heel slim. Dus bouwploeg jullie weten me te vinden. Die plaat tegen het plafond was trouwens ook een handige verstopplek voor zaken die mijn ouders niet mochten vinden. Dat hoeft tegenwoordig niet meer. Daar is internet voor.

Ondertussen vroeg ik ook informatie aan om machinist of conducteur te worden. Nu weet u inmiddels dat mijn carrière een ander spoor heeft gevolgd. Echter treinengek bleef ik.

Uiteraard heb ik ook ge-Tienertourd door heel Nederland. Interrail door Europa is er helaas nooit van gekomen. Wel was ik ook bijzonder geïnteresseerd in het spoorboekje. Een dik boek met heel dun papier. Ik zat dan altijd heel veel routes uit te zoeken en te kijken wat de langste route op 1 dag kon zijn. Met tienertour ben ik trouwens keer van Amsterdam, via Groningen en Nijmegen naar Zeeland en weer terug naar Amsterdam gegaan. Maastricht haalde ik helaas niet.

De eerste buitenlandse vakantie met mijn ouders was in 1976 naar Zwitserland; Engelberg. Prachtig vond ik het. Mijn ouders echter niet want het was de warmste zomer ooit en halverwege in Duitsland was al het drinken in de Picnictas op en kon er ook niks meer gekocht worden. Op ieder station hing ik uit het raam en vroeg passagiers op het perron om glaasjes water. In Zwitserland zijn we ook nog een paar keer met bergtreinen gegaan waar de Trein van Luzern naar Engelberg een echte tandrad baan was. Ik kan niet wachten op mijn pensioen om dan jaarlijks een treinreis door Europa te maken, en met name door de bergen.

Ik heb alle afleveringen van Railwaway gezien. Het schijnt dat er heel veel mensen naar kijken omdat je er zo rustig van wordt. Dat geldt voor mij ook maar ik vind de trein, de omgeving en de achtergrond van de spoorlijn interessant. Ik heb ooit nog overwogen om DVD’s te kopen die je in je computer stopt en waarop je de treinreis meemaakt zoals een machinist die ziet. Van Amsterdam naar Maastricht zou je dus zo een 2 uur achter het scherm zitten, Dat vindt ik dan toch wel weer wat suf.

Wist u trouwens dat we de tijd te danken hebben aan de komst van de trein? Vroeger was het de plaatselijke kerktoren die de tijd aangaf. Als de zon op het hoogste punt stond en de schaduw van de kerktoren gaf dan het middaguur aan. Toen de eerste trein ging rijden in 1839 merkte men dat er verschil zat in de tijd van Groningen en Zeeland. Daar zat wel 16 minuten tussen. Dat kon niet als je een dienstregeling wilt invoeren. Sindsdien is de tijd ingevoerd.

15 Jaar geleden gaf ik, samen met de hoogleraar Wouter de Vries (Ja de broer van Peter R.), les over dienstverlening. De NS heeft het imago van slechte dienstenservice. Je kunt op station Diemen Zuid alleen maar stevig je broekspijpen vasthouden op het winderige perron en kijken naar de enorme klok. Nee dat doet Schiphol veel beter. Ze zijn te laat met koffers inladen maar noemen het een ’technische storing’ en dan ga je lekker winkelen of wat drinken. Iedereen accepteert dat. Toch is de NS het beste dienstverlenende bedrijf van Nederland. Want welk bedrijf kan op 1 januari al zeggen dat ze weten dat ze 93% van hun target (op tijd rijden) gaan halen.

Treinen, ze blijven fascinerend. Watertandend heb ik rondgelopen op de treinenbeurs in Utrecht en bij het spoorwegmuseum. Wat een soorten en maten zijn daar te zien. Kan me nu al verheugen om, met als excuus de kleinkinderen, daar weer naar toe te gaan. Ik heb al een houten trein gekocht (vorige week op marktplaats). Maar Liv sloopt mijn baan steeds.

Ze heeft nog een hoop te leren.