Tradities

De kerstboom elk jaar neerzetten is een traditie die in bijna ieder huishouden wel gehanteerd wordt. Daarbij versier je je huis met allerhande kerstspullen, lichtjes, huisjes, slingers, kaarsen en wat al niet meer. Ik herinner me nog dat mijn ouders vroeger zelfs kersttakken los kochten om aan de muur te hangen. Doet iemand dat eigenlijk nog?

Sommige tradities neem je over en andere niet. Zo vind ik het leuk om elk jaar onder de kerstboom een schaal met rode appels te leggen en een schaal met diverse noten. Dat doe ik enkel omdat ik dit vanuit huis uit gewend ben. Hazelnoten (die niet echt lekker waren), walnoten (en maar voorzichtig kraken om ze er zo heel mogelijk uit te krijgen) en van die donkerbruine donkere noten die je er met een peuteraar echt uit moest peuteren omdat ze er niet uitkwamen als het je al lukte om ze te kraken.

Een andere traditie was de jaarlijkse ruzieavond van mijn ouders. Als ik zeg: ‘een donkere kamer, een scherm, een uur lang voorbereiden, en dan een ratelend geluid! Dan denken jullie ook aan…..?’ Uiteraard het jaarlijkse filmavondje welke standaard eindigde in ruzie. Het was al een gedoe voordat de film van de spoel door het filmapparaat heen geleid was en het scherm op de juiste afstand stond. Dan zaten we uiteindelijk en liep de film ging het na 10 minuten al mis. Dan brak de film. Mijn vader kreeg dan de schuld, als hij er wat aan kon doen. Om nog maar biet te spreken over de honderden dia’s. Voordat die ingeraamd waren was er al een jaar om.

Nog zo een traditie zijn verjaardagen. In een kringetje met de familie zitten en iedereen heeft in al die jaren toch zo zijn eigen plekje gekregen. Terwijl wij bij EDOG dachten dat we een uniek stoelenplan hadden, hebben mijn schoonouders dat ook. Van te voren wordt geteld wie er allemaal komen en de stoelen worden dan alvast neergezet. In een specifieke volgorde. Meestal is het dan ook nog zo op verjaardagen dat de vrouw de koffieronde doet en de man de drankjes.

Uiteraard hebben wij weer onze eigen tradities. Soms overgenomen van onze ouders of tradities die juist contra zijn omdat de oude ons zo tegenstonden. Dat merkte ik afgelopen zaterdag maar weer. Wij vierden de eerste Sinterklaas van onze kleindochter. Ze had als (bijna) eenjarige uiteraard amper oog voor de kado’s of het uitpakken, maar ik had extreem oog voor het papier. Toen we vroeger Sinterklaas vierden werd tijdens het uitpakken van elk pakje al gezegd: ‘Geef het papier maar hier dan stop ik het in een vuilniszak’. Er was dus meer aandacht voor het sinterklaaspapier en het weggooien dan voor het pakje zelf. Dat zou ik dit jaar wel eens even anders aanpakken. Toen mijn zoon dus bij het uitpakken naar onze keukenkast liep om een vuilniszak te pakken gaf ik direct aan dat dit niet hoefde. Nou dat heb ik geweten. Alle papier werd verfrommeld en door de kamer heen gegooid. Eèn grote bende. Soms is breken met tradities ook weer wat overdreven.

Je kunt het tradities of gewoontes noemen. We hebben ze allemaal wel. Zo eet ik altijd eerst mijn vlees en schep daarna pas mijn aardappelen en groente op, ik hou niet van vieze vingers en doe ik niet aan vingerverven met mijn (klein)kinderen. In het theater fluit ik niet achter de schermen (want dat mag niet en brengt ongeluk). Heeft u tradities of gewoontes? Geef ze als reactie hieronder eens aan?