Maatje minder?

Gisteravond vierden wij de verjaardag van Marjolein, onze trouwdag en een beetje Pasen. Reden genoeg om eens lekker met de kinderen te eten en niet zelf te koken. Omdat de restaurants gesloten zijn lieten we heerlijk bezorgen. De lekkerste burgers, stoofvlees, kip in zoetzure saus kwamen voorbij. We trachtten dat trouwens elke week wel een keer te doen om de horeca een beetje te steunen. Waar moet je anders je geld aan uitgeven.

Ik kan echt genieten van eten. Inmiddels wel. Vroeger niet, toen was eten een moetje. Ik was een zogeheten gespierde spijker en iedereen vond mij te mager. Dus overal moest ik van iedereen eten + nog een extra schep op het bord. Nou ik kan je vertellen dat dit gaat tegenstaan op den duur. Met appelmoes bedekte ik alles wat ik niet lekker vond. Daarom hebben we bij onze eigen kinderen niet al te moeilijk gedaan over het eten. Wel goed eten, maar het bord hoefde niet altijd leeg.

Echt lekker eten heb ik geleerd tijdens mijn baan bij de Transplantatiestichting. Ik moest hiervoor veel in hotels verblijven en ik besloot dat ik aardappelen, rijst en brood ook wel thuis kon eten. Ik ging dus enkel voor het lekkere vlees of visbuffet, de lekkere sausen, quiches, en toetjes buffetten. Heerlijk.

Soms heb je ook van die restaurantjes die je bij blijven; Dat kleine restaurantje in Jakarta waar we onder TL licht en aan formica tafeltjes de lekkerste nasi hebben gegeten. Dat heerlijke Tapas restaurant in Girona Spanje war de Iberico ham niet te versmaden was. Dat Sushi restaurant in Tokyo. Iedereen heeft wel een eigen herinnering.

Dat heb ik wel geweten. Vroeger bij EDOG was onze costumier altijd ontsteld hoe mager ik was. Jaar op jaar dezelfde maten. Maar nu is dat eten toch wel enigszins in mijn body gaan zitten en voel ik de shirts soms spannen rond mijn buik. Ik probeer wel eens wat te sporten (niet te lang), ik probeer wel eens minder te snoepen (maar de chocolade is zo lekker), ik probeer wel eens gezonder te eten. (maar het is allemaal zo lekker).

En nu? Nu is het genoeg. Tenminste dat vinden Linda en Marjolein. Zij gaan een dieet volgen en ik mag meedoen. Nou ja dieet. Het heet Detoxen, wat er op neer komt dat we een week bijna niet eten. Zou ik het kunnen?

Vanmorgen zijn we begonnen. Eerst thee gemaakt van gember en citroen en daarna een smoothie van blauwe bessen. Als lunch hadden we geraspte courgette, met ui, peer en limoensap. En ik moet eerlijk zeggen, het was goed te doen. Ik kom nu net thuis en denk er wel over om even de kastjes langs te gaan om iets te snaaien, maar ik weet me tot nu toe te beheersen.

Vanavond gaan we aan de soep. Ik zag zojuist iets groens in de pan, dus ik ben erg benieuwd. Het zal wel iets van Broccoli zijn, maar het kan ook zomaar Boerenkool zijn. Mocht ik vanavond nog trek hebben dan mag ik aan de snack komkommers of cherrytomaten.

Het schijnt dat je hoofdpijn kunt krijgen, duizelig worden en een beetje chagrijnig. Ik heb het nog niet gemerkt, maar ja mijn omgeving wellicht wel. We gaan het meemaken.

Kijk alsjeblieft niet verbaast op als ik van de week aanbel en in jullie kast wil duiken voor iets lekkers. Zullen we afspreken dat jullie er niks over vertellen dan?